Readme.md

Lab 6: Refactoring kodu

Celem laboratorium jest zapoznanie się z różnymi metodami usprawniania kodu (refactoringu) bez wprowadzania nowych funkcji. Wprowadzimy mechanizm wyjątków, a także zapoznamy się z przydatnymi wzorcami projektowymi, takimi jak metoda szablonowa czy obserwator.

Najważniejsze zadania:

1. Walidacja danych przy użyciu mechanizmu wyjątków.
2. Zastosowanie wzorca template method do wyliczania granic mapy.
3. Zastosowanie rekordów do tworzenia kontenerów na dane.
4. Zastosowanie wzorca Observer.

Zadania do wykonania (4xp)

Obsługa błędów

1. W metodzie odpowiedzialnej za zamianę argumentów aplikacji na ruchy zwierzęcia rzuć wyjątek IllegalArgumentException, jeśli którykolwiek z parametrów nie należy do listy poprawnych parametrów (f, forward, b, backward, etc.). Jako przyczynę wyjątku wprowadź łańcuch znaków informujący, że określony parametr jest niepoprawny, np. new IllegalArgumentException(argument + " is not legal move specification").
2. Stwórz własną klasę wyjątku - IncorrectPositionException. Powinien być to wyjątek typu checked. Wyjątek powinien przyjmować w konstruktorze Vector2d i tworzyć na jego podstawie wiadomość np. Position (x, y) is not correct.
3. W metodach odpowiedzialnych za dodawanie elementów do mapy, jeśli dodanie elementu na wybrane pole jest niemożliwe, rzuć wyjątek IncorrectPositionException. Wyjątek zastępuje sygnalizowanie błędu przy pomocy zwracania wartości false (zmień sygnaturę metody).
4. Obsłuż oba wyjątki. W przypadku błędów walidacji opcji program powinien zostać przerwany z odpowiednim komunikatem. W przypadku próby ustawiania zwierzątek na złych pozycjach w klasie Simulation powinny one być pominięte, ale program nadal ma działać i umożliwiać symulację dla poprawnie ustawionych zwierzątek.
5. Zaktualizuj testy metody place oraz klasy OptionsParser, aby były zgodne z nowym kontraktem.

Metoda szablonowa

1. Stwórz rekord Boundary, który będzie przechowywał dwie pozycje Vector2d - lewy dolny róg i prawy górny róg (opisujące prostokątny obszar).
2. Dodaj do klasy AbstractWorldMap abstrakcyjną metodę getCurrentBounds(), która będzie zwracała obiekt Boundary. Uwaga: możesz dodać tę metodę także do interfejsu WorldMap.
3. Zaimplementuj metodę w obu realizacjach mapy, korzystając z istniejącego już kodu.
4. Pozbądź się z obu realizacji mapy metody toString() oraz atrybutu MapVisualizer - przenieś je do klasy bazowej. W tym przypadku toString() powinno stać się metodą szablonową. Wykorzystaj w tym celu stworzoną wcześniej metodę getCurrentBounds().

Obserwator (observer lub listener)

1. Stwórz nowy interfejs MapChangeListener, zawierający jedną metodę: void mapChanged(WorldMap worldMap, String message).

2. Klasa AbstractWorldMap będzie naszym typem obserwowanym (observable). Dodaj do niej niezbędne elementy zgodnie ze wzorcem:

   • Klasa powinna przechowywać listę swoich obserwatorów realizujących interfejs MapChangeListener.
   • Klasa powinna umożliwiać rejestrowanie i wyrejestrowywanie obserwatorów.
   • Umieszczenie zwierzęcia na mapie lub jego poruszenie powinno skutkować powiadomieniem wszystkich obserwatorów z podaniem opisu, co się wydarzyło (stwórz dodatkową metodę pomocniczą np. mapChanged(String) - powinna wywoływać metodę z interfejsu MapChangeListener na wszystkich zarejestrowanych obserwatorach).

3. Stwórz klasę ConsoleMapDisplay - to będzie nasz pierwszy obserwator (observer). Kolejnych dodamy na późniejszych zajęciach. Klasa powinna:

   • realizować interfejs MapChangeListener,
   • w reakcji na zmianę mapy wypisywać kolejno:
     • otrzymaną informację o operacji wykonanej na mapie,
     • wizualną reprezentację otrzymanej mapy (toString()),
     • sumaryczną liczbę wszystkich otrzymanych do tej pory aktualizacji (zdefiniuj odpowiedni atrybut).

4. Zarejestruj ConsoleMapDisplay jako obserwatora dla tworzonej mapy - możesz to zrobić np. w klasie World.

5. Pozbądź się wypisywania stanu mapy z klasy Simulation. Jeśli wszystko poszło ok, mapa i tak będzie się wypisywać po każdej zmianie pozycji!

   Zastanów się, co nam daje takie rozwiązanie. W jaki sposób zastosowanie wzorca obserwator może wpłynąć korzystnie na dalsze rozwijanie naszego kodu?

Przydatne informacje

• Wyjątki są mechanizmem pozwalającym przekazywać informację o błędzie pomiędzy odległymi fragmentami kodu.

• Zgłoszenie błędu odbywa się poprzez rzucenie wyjątku. W Javie służy do tego słowo kluczowe throw:

  throw new IllegalArgumentException("ABC argument is invalid")

• Nieobsłużony wyjątek powoduje przerwanie działania aplikacji.

• Obsługa wyjątków odbywa się za pomocą mechanizmu przechwytywania wyjątków. W Javie służy do tego konstrukcja try...catch:

  try {
    // kod który może rzucić wyjątek
  } catch(IllegalArgumentException ex) {
    // kod obsługi wyjątku
  }

  Wyjątek może być rzucony na dowolnym poziomie w kodzie, który otoczony jest blokiem try. Tzn. w kodzie tym może być wiele zagnieżdżonych wywołań funkcji, a i tak blok try przechwyci taki wyjątek, pod warunkiem, że nie zostanie on obsłużony na niższym poziomie.

• Wyjątki w Javie dzielą się na checked i unchecked. W pierwszym przypadku konieczna jest ich deklaracja (kompilator nie pozwoli zostawić rzuconego wyjątku bez jego obsługi), w drugim - wyjątki mogą być rzucane bez konieczności ich definiowania lub łapania (ale niezłapanie wyjątku wiąże się z przerwaniem wątku lub programu). Aby stworzyć wyjątek typu checked, wystarczy podziedziczyć po klasie Exception. Wyjątki unchecked dziedziczą z kolei po RuntimeException.

• Wzorce projektowe są koncepcją występującą w programowaniu obiektowym polegającą na tym, że określona klasa problemów może być rozwiązana w schematyczny sposób. Rozwiązanie problemu jednak nie może być (najczęściej) zawarte w jednej klasie, dlatego wzorzec stanowi swego rodzaju szkielet rozwiązania, który określa jakie klasy i interfejsy muszą być wykorzystane, aby poprawnie rozwiązać dany problem.

• Przykładem wzorca jest obserwator (observer) - rozwiązuje on problem zmian wewnętrznego stanu obiektu bez konieczności uzależniania klasy od wielu innych klas, które mają na te zmiany reagować.

• Innym wzorcem jest metoda szablonowa (template method) - jest to sposób na wykorzystanie mechanizmu dziedziczenia i metod abstrakcyjnych do jeszcze większej redukcji powtarzającego się kodu.

• Rekordy to proste struktury opisujące niezmienne (immutable) dane. Korzystamy z nich, by uniknąć żmudnego tworzenia getterów, setterów, konstruktorów, equals, hashCode i toString - wszystkie te elementy są automatycznie generowane!

  public record Color(int red, int blue, int green) {}

  Ten kod pozwala tworzyć obiekty kolorów i odwoływać się do nich tak podobnie w przypadku zwykłych klas:

  Color color = new Color(255, 20, 10);
  int blue = color.blue();
  System.out.println(color); // wypisze "Color[red=255, blue=20, green=10]"

​